Konya'nın yerlileri Mevlana şekerine ölü sekeri demektedir. Cenaze günü cenaze evini ziyaret için gelen misafirlere ikram ederler. Normal günde taze yufka içine ufalayarak yada kırarak eşit miktarlarda yaydıktan sonra dürüm yaparak ara öğün olarak da yenmektedir. Zaman geçtikçe bu gelenek ortadan kalkmış, sadece turizm amaçlı olarak, Konya hatırası olarak tüketilmeye başlanmıştır. Bu şeker Konya'da neredeyse hiç tüketilmez. Evlerde görmeniz neredeyse imkansızdır. Konya Şekerini bir de buzdolabında muhafaza ediyorsanız yemesi daha da emek istemektedir. Konyalı ancak şehir dışındaki dostlarına, akrabalara hediye olarak götürür, yada Konya dışından gelen ziyaretçilere tavsiye edilir. Konya şekeri otobüs terminalinin ve Mevlana caddesinin vazgeçilmezlerindendir. Bu kadar ünlü olan Konya şekerinin yapımı aslında çok basit gibi görünse de bir takım püf noktalarının bulunduğu ve ustalık istediği kesindir. Sadece şeker ve limon tuzundan yapılan şeker pişirilirken beyaz rengi alması sağlanır sonrada makine ile kesilir. Bu işlemler günümüzde makine ile yapılmakta. Konya'ya bunu kazandıran usta Ahmet Kozakoğlu 1950'li yıllarda şekercilik yaparken biraz uğraşla bu şekeri bulmuş ve şekillendirmiştir. İlk önceleri uzun şekilde çıkan şekeri makaslarla kesmiş sonra da bunun makinesini yapmıştır. Yeni şekeri Konya'lı hemen kabullenerek evlerine şenlik etmiştir. Bazen gelen misafire, bazen de cenaze evlerinde ikram edilmiştir. O yıllarda zaman, zaman Konya şekerine "Ölü şekeri" denmiş. Zamanla ismi ve tadı da değişerek; peynir şekeri, Konya şekeri ve Mevlana şekeri olarak isimlenmiş. Kakaolusu, aromalısı, limonlusu ve bir çok çeşidi çıkmıştır. Günümüzde usta ellerden çıkan Mevlana şekeri, modern dükkanların raflarında yerlerini alarak müşterisini beklemektedir.
Konya / Türkiye
